Wat houdt echtscheidingsmediation in?

Het zat al een tijdje in de lucht, het hoge woord is er uit : ‘jullie gaan uit elkaar!’ Nu de kogel door de kerk is lijkt niets meer vertrouwd en vallen alle zekerheden weg. Vragen als: ‘Hoe ziet mijn toekomst er straks uit en zie ik mijn kinderen nog wel genoeg?’ houden je ‘s nachts uit je slaap.  Boosheid en verdriet wisselen elkaar af. Niet alleen voor de kinderen willen jullie dit goed afronden maar ook voor elkaar. Je hebt samen toch ook zoveel mooie jaren gehad? Dat jullie uit elkaar gaan wil niet zeggen dat er oorlog is. Integendeel. Je wilt dit graag samen netjes oplossen maar ieder van jullie maakt zich ook zorgen over of je er ‘goed vanaf komt’. Soms moet je opletten dat je niet verwijtend of onredelijk tegen elkaar gaat doen. Het lijkt wel of je in een rollercoaster van emoties zit.

Herken je dit?

Het voelt als een steen op je maag, een last op je schouders want hoe vertellen we het de kinderen? Jullie hebben dit al veelvuldig met elkaar besproken maar je ziet zo op tegen het onvermijdelijke verdriet van je kinderen. Je wilt het graag zó vertellen dat het zo min mogelijk schade aanricht maar je bent bang dat het toch sporen in hun ziel zal trekken.

Waar ga ik wonen? Kan ik in dit fijne, veilige, huis blijven? Sta ik straks op straat of woon ik op een flatje in die nare buurt? Ik wil geen onnodige ellende veroorzaken door de scheiding maar wil mezelf ook niet tekort doen. Misschien heeft één van ons twee het straks minder goed dan de ander en krijgen daar ook de kinderen last van. Dit gevoel grijpt je naar de keel.

Hoe ziet mijn financiële situatie er straks uit? Krijg ik alimentatie of moet ik juist betalen? Heb ik recht op toeslagen? Wat heb ik te besteden? Je gunt de ander een goed leven maar je wilt het zelf niet voelen in je portemonnee. Kan ik nog wel twee keer per jaar op vakantie of uit eten als ik daar zin in heb?

Wat gaat ons die echtscheiding kosten? Wat als we het alsnog niet redden samen? Dan zijn de kosten vast niet meer te overzien. Lukt het ons om dit op zo’n efficiënt mogelijke manier af te handelen en de kosten daarvoor tot een minimum te beperken? 

Hoe nu verder?

Al deze vragen spoken door je hoofd. Ook al hebben jullie besloten om het netjes af te handelen, de emoties hebben soms de overhand en diep van binnen twijfel je zo nu en dan of je dit zonder ruzie kan volbrengen. Wat als het alsnog uit de hand loopt? Jullie willen een vechtscheiding toch voorkomen? Als geen ander weten jullie dat de kinderen er dan alsnog de dupe van worden, dat een vechtscheiding alleen maar verliezers heeft, vaak heel veel geld kost en een langdurige procedure is. Als het nu niet goed geregeld wordt blijft de emotionele en financiële schade, ook na vele jaren, voelbaar. Het heeft ook zo veel praktische gevolgen. Je ziet het niet zitten om nooit meer tegelijkertijd uitgenodigd kunnen worden op een verjaardag of niet naast elkaar te zitten op de diploma uitreiking van jullie kind.