Mensen vragen mij wel eens: “Waarom echtscheidingsmediation?”

Mijn ouders gingen scheiden toen ik 9 jaar was. Mijn wereldje stortte in. Ik dacht dat ik alle zekerheid verloor en was bang dat ik een ouder zou moeten missen. Jarenlang was mijn grootste wens dat mijn vader weer bij ons zou komen wonen want ik zag hem te weinig. Het was 1975 en in die tijd had nog nooit iemand gehoord van co-ouderschap of iets dergelijks. Een bezoekregeling van een weekend in de veertien dagen, dat was de norm.

Ondanks het verdriet, dat mij als kind niet ontgaan is, hebben mijn ouders het goed aangepakt en hadden mijn zusje en ik een liefdevolle moeder en vader die op de belangrijke momenten altijd allebei aanwezig waren. Dat maakte dat ik me als kind veilig heb gevoeld.

Ons gezin vóór de echtscheiding in 1975

Toen ik zoveel jaren later zelf in een dergelijke situatie terechtkwam was me vanuit die ervaring één ding duidelijk: mijn dochter wordt hier niet de dupe van! Maar hoe graag ik ook op een goede manier samen als ouders verder had willen gaan, dit mislukte compleet. vanuit onze gemeenschappelijke wens om het beste te willen voor ons kind verbeterde uiteindelijk ons contact en konden we samen verder als ouders maar dan niet met elkaar. Ik ben er best trots op dat we vandaag de dag kerst, en alle bijzondere dagen, met elkaar vieren, samen met ‘nieuwe’ partners, die soms ook weer komen en gaan.

Niet alleen op persoonlijk vlak heb ik ervaring met echtscheiding maar ook mijn beroepsmatige ervaring dateert van vele jaren terug. Vanaf dat ik 13 jaar was deed ik klusjes op het advocatenkantoor van mijn vader waar veel echtscheidingen werden (en nog steeds worden) behandeld. Later ben ik op dit advocatenkantoor gaan werken en zag vele ‘vechtscheidingen’ voorbij komen die gekenmerkt werden door leed en strijd. Ik zag hier alleen maar verliezers en de grootste gedupeerden zijn de kinderen. Wat krijgen zij mee? Hoe gaan zij later zelf om met relaties met het voorbeeld wat deze ouders geven? Dat kan toch ook anders? Dat heb ik me vaak afgevraagd.

In 2013 viel alles samen en begon ik mijn eigen mediationpraktijk, met als specialisatie, jawel….. echtscheidingen. Maar dan wel de ‘overlegscheidingen’ en waar de kinderen centraal staan. Juist omdat ik weet hoe belangrijk het is voor kinderen als je ouders op een goede manier uit elkaar gaan.

Dus waarom echtscheidingsmediation? Op een goede manier uit elkaar gaan kan zo het verschil maken voor alle betrokkenen. Dit werkt nog generaties lang door omdat kinderen vaak het voorbeeld volgen van hun ouders. Pas als je in staat bent om goed af te sluiten staat de deur open naar een nieuw begin.  Ik weet dit als geen ander en met heel mijn hart help ik graag om dit te begeleiden.

Als je me zou kennen dan zou je weten dat:

• Ik een Bourgondiër en een levensgenieter ben en van een lekker glas wijn hou (of 2 of 3 of…)
• De meeste kledingstukken in mijn kast te klein zijn, ondanks dat ik me vaak voorneem om af te vallen (tussen maaltijden door)
• Ik de dag pas kan beginnen na twee kopjes koffie, bij ontbreken waarvan ik de minst leuke versie van mijzelf laat zien
• Het liefste met mijn hele familie op een woonwagenkamp zou wonen (zonder alle pracht en praal maar wel lekker met familie bij elkaar)